Αγαπώ πολύ τους χαλβάδες ! Τον σιμιγδαλένιο και του μπακάλη. Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς με μοτσαρέλα όμως είναι ένα βήμα παραπάνω λόγω της υπέροχης μαστιχωτής υφής του και επειδή συνήθως καταναλώνεται ζεστός.
Πριν από αρκετά χρόνια, στα Μελίσσια, υπήρχε ένα πολύ μικρό μαγαζί με τουρκική κουζίνα που λεγόταν “Από την Πόλη”. Δεν είχε καν σάλα, μόνο δυο μακρόστενα μικρά τραπέζια – τάβλες με ψηλά σκαμπό στον εξωτερικό του χώρο. Περνώντας συχνά πυκνά από εκείνη τη γειτονιά με τη μηχανή το εντοπίσαμε και κάτι… μας έκανε, δεν υπήρχε άλλωστε άλλο τέτοιο τόσο κοντά μας. Αυτό το μαγαζάκι έκανε κυρίως delivery, αρκετά “προχώ” να κάνεις delivery τουρκικές νοστιμιές ομολογώ. Δεν ήταν ωστόσο ένα μαγαζί με κεμπάπ και “σουβλακοειδή” όπως τόσα άλλα σήμερα, είχε χαρακτήρα εστιασμένο στην κουζίνα των γειτόνων μας, μικρό κατάλογο φαγητών -καλό σημάδι πάντοτε αυτό- και ιδιοκτήτες ένα ζευγάρι πολύ ζεστών και ευγενικών ανθρώπων με ρίζες από την Πόλη, εξ ου και το όνομά του.
Δύο πράγματα θυμάμαι με νοσταλγία από αυτό το μαγαζάκι, το φοβερό λαχμαζούν που όμοιό του δεν έχω δοκιμάσει μέχρι σήμερα και ο ζεστός σιμιγδαλένιος χαλβάς με μοτσαρέλα που για μένα ήταν… αποκάλυψη.
Αρχίσαμε λοιπόν να πηγαίνουμε αρκετά συχνά εκεί, κι επειδή πάντα είχαμε τη συνήθεια να πιάνουμε κουβέντα με τους ανθρώπους των εστιατορίων που πάμε κι επειδή ο Κώστας είχε βρει “συντοπίτες” λόγω και δικής του καταγωγής από την Κωνσταντινούπολη είχαμε και τα… τυχερά μας, δηλαδή μικρά κεράσματα, διαφορετικά κάθε φορά.
Ένα βράδυ η ευγενική κυρία του μαγαζιού έφερε, χωρίς να το έχουμε παραγγείλει, ένα γλυκό. Ήταν μια μικρή πυραμιδούλα που “έκοβα το κεφάλι μου” ότι ήταν ο κλασικός σιμιγδαλενιος χαλβας σερβιρισμένος σε… διαφορετικό σχήμα από το συνηθισμένο.
Η κυρία μας είπε: “τέτοιο χαλβά δύσκολα θα έχετε δοκιμάσει στην Αθήνα, είναι σιμιγδαλένιος χαλβάς με ξερή μοτσαρέλα”. Χαλβάς σιμιγδαλένιος με μοτσαρέλα ; Ήμουν έτοιμη να πω “ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω, είμαι σκασμένη”. Ο Κώστας όμως που δεν… μασάει σε αυτά πήρε το κουτάλι και μόλις άγγιξε την πυραμίδα του γλυκού παίρνοντας μια γερή κουταλιά άρχισε να τρέχει από μέσα η λιωμένη ζεστή μοτσαρέλα. Εντάξει, εκεί λύγισα…
Η γεύση και η υφή αυτού του χαλβά ήταν ονειρική. Ήταν ένας πολύ πετυχημένος και καλοφτιαγμένος σιμιγδαλένιος χαλβάς που όμως η μαστιχωτή μοτσαρέλα τον έκανε ε-πλη-κτι-κό, απαλό και εύγευστο σαν παιδική τροφή.
Δυστυχώς, αυτό το αγαπημένο μαγαζάκι έκλεισε, δε μάθαμε ποτέ γιατί, ούτε αν μεταφέρθηκε κάπου αλλού.
Η γεύση εκείνου του χαλβά πάντα με… κυνηγούσε, έπρεπε λοιπόν να τον φτιάξω. Συνταγή βέβαια δεν είχα, μόνο ότι χρησιμοποιούσαν ξερή μοτσαρέλα στον σιμιγδαλένιο χαλβά. Ψάχνοντας στο google “τουρκικός χαλβάς με μοτσαρέλα” έβγαζε ελάχιστα αποτελέσματα και μάλιστα αυτές η μια – δυο συνταγές -ενδιαφέρουσες- έχουν μέσα και γάλα και μαγιά. Περικλεκόταν το πράγμα…
Ψάχνοντας με λατινικούς χαρακτήρες τα αποτελέσματα ήταν μόνο στα τουρκικά χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα για μετάφραση.
Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω τον κλασικό σιμιγδαλένιο χαλβά βάζοντας στο τέλος ξερή μοτσαρέλα.
Οι αναλογίες για τον σιμιγδαλένιο χαλβά είναι 1-2-3-4 ξεκινώντας από το πιο ακριβό υλικό προς το πιο φθηνό. Δηλαδή 1 το λάδι ή το βούτυρο, 2 το σιμιγδάλι, 3 η ζάχαρη και 4 το νερό. Ωραίο κωδικοποιημένο κόλπο της πεθεράς, είπαμε οι ρίζες από την Πόλη. Μόνο την αναλογία την ζάχαρη πείραξα ελαφρώς
Ο χαλβάς μου είχε επιτυχία, είχε νοστιμιά, ωραία λαστιχωτή υφή, άρωμα που έσπαγε τη μύτη και απρόσμενα πολλούς… λάτρεις. Όταν είπα σε κάποιους φίλους ότι θα φτιάξω σιμιγδαλένιο χαλβά με μοτσαρέλα… γούρλωσαν τα μάτια, όταν τον δοκίμασαν άλλαξαν γνώμη.
Δοκιμάστε τον, είναι… αποστομωτικό το αποτέλεσμα.
ΥΛΙΚΑ (για 8-10 μερίδες)
- 1 κούπα ελαιόλαδο και σησαμέλαιο ανάμεικτο (αν δεν νηστεύετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε 1 κούπα βούτυρο)
- 2 κούπες σιμιγδάλι χοντρό
- 3 κούπες ζάχαρη (έβαλα 2 ½)
- 4 κούπες νερό
- ⅓ της κούπας κουκουνάρι
- λίγο ξύσμα πορτοκαλιού
- 300 γρ. μοτσαρέλα ξερή τριμμένη (όχι την φρέσκια που πωλείται στην άλμη, αυτή που είναι σε “μπαστούνι” στο ψυγείο με τα τυριά του τοστ)
- 1 ξύλο κανέλας
- 5 “καρφάκια” γαρύφαλλο
- μισό πορτοκάλι σε φέτες
- μισό λεμόνι σε φέτες
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε ένα μικρό κατσαρολάκι ρίχνουμε το νερό, προσθέτουμε τη ζάχαρη, τις φέτες των εσπεριδοειδών, την κανέλα και το γαρύφαλλο και αφήνουμε να πάρουν βράσουν για 3-4 λεπτά.
Βγάζουμε το σιρόπι από τη φωτιά και το αφήνουμε στο πλάι μέχρι να το χρειαστούμε.
Βάζουμε στη φωτιά μια ευρύχωρη κατσαρόλα.
Όταν ζεσταθεί λίγο ρίχνουμε τα κουκουνάρια και ανακατεύουμε μέχρι να ροδίσουν ελαφρά. Ρίχνουμε το λάδι και αφήνουμε να ζεσταθεί, όχι όμως να “κάψει”.
Ρίχνουμε το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε διαρκώς για μερικά λεπτά. Αφού ρίξουμε το σιμιγδάλι στην κατσαρόλα, χαμηλώνουμε την ένταση της φωτιάς, σε κουζίνα για παράδειγμα που έχει έως το 9 εμείς το ρυθμίζουμε στο 6.
Ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι το σιμιγδάλι να αρχίσει να καβουρδίζεται και να αφήνει το χαρακτηριστικό άρωμά του, προσοχή όμως να μην καεί γιατί θα πικρίσει.
Θα δείτε ότι σκουραίνει ελαφρά το χρώμα του και αναδύει ένα ευχάριστο άρωμα ξηρού καρπού. Αν θέλετε μπορείτε σε αυτό το σημείο να ρίξετε και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού.
Χαμηλώνουμε την ένταση της φωτιάς στο ελάχιστο, φέρνουμε δίπλα στην κατσαρόλα με το σιμιγδάλι την κατσαρόλα με το σιρόπι και αρχίζουμε πολύ προσεκτικά να ρίχνουμε με κουτάλα το σιρόπι στο μείγμα του σιμιγδαλιού.
Σε αυτό το σημείο χρειάζεται πραγματικά μεγάλη προσοχή γιατί το μείγμα θα αρχίσει να κοχλάζει -έτσι πρέπει- και είναι κάπως επικίνδυνο να καείτε από τις καυτές σταγονίτσες που θα πετάγονται. Αδειάστε όλο το σιρόπι, ανακατέψτε για λίγο.
Ρίξτε την τριμμένη μοτσαρέλα, ανακατέψτε γρήγορα καθώς η μοτσαρέλα λιώνει και αφαιρέστε τον χαλβά από τη φωτιά.
Για να καταλάβετε ότι είναι έτοιμος ο χαλβάς η υφή του πρέπει να είναι σαν ρευστή κρέμα.
Αδειάζουμε το ζεστό μείγμα σε ατομικά μπολ ή σε μια φόρμα.
Πασπαλίστε με τριμμένη κανέλα και σερβίρετε ζεστό τον χαλβά. Μπορείτε να φάτε τον χαλβά και κρύο απλώς τότε δεν θα έχει αυτή την χαρακτηριστική μαστιχωτή υφή, είναι όμως εξίσου εύγεστος.
Αν νηστεύετε, μπορείτε να απλώς να παραλείψετε την μοτσαρέλα, ακολουθείστε κανονικά τα βήματα παρασκευής του χαλβά χωρίς την προσθήκη του τυριού στο τέλος.
Επίσης, όπως θα είδατε χρησιμοποιώ μια μίξη ελαιολάδου με σησαμέλαιο. Αξίζει να το δοκιμάσετε, είναι ένα έλαιο ένα εξαιρετικής διατροφικής και θρεπτικής αξίας. Επειδή είναι το έλαιο από το σουσάμι έχει γεύση κοντινή με των ξηρών καρπών και ταιριάζει θαυμάσια με τον χαλβά, κάνει το τελικό αποτέλεσμα πιο γεμάτο και με πιο βαθιά γεύση.
Για να μαθαίνεις άμεσα ότι νέο μας αφορά, ακολούθησε το foodurismo στο Facebook, στο instagram, στο pinterest αλλά κάνε και subscribe στο κανάλι του foodurismo στο youtube