Η πιτσα είναι το πρώτο φαγητό που έκανα μόνη μου ή σχεδόν μόνη μου. Αρχικά η μητέρα μου έφτιαχνε το ζυμάρι κι εγώ αναλάμβανα τα υπόλοιπα. Με τον καιρό άρχισα να καταπιάνομαι και με τη ζύμη.
Με την ανοχή της μητέρας μου -που δεν την απασχολούσε αν θα λερώσω ή αν θα λερωθώ- έκανα αμέτρητες αλχημείες – δοκιμές. Έχω φτιάξει ζύμη με φρέσκια μαγιά αλλά και με ξερή μαγιά, ζυμάρι με αλεύρι που φουσκώνει μόνο του και με αλεύρι ολικής, ζύμη που περιέχει μόνο νερό και ζύμη που περιέχει γάλα και μπόλικο λάδι, ακόμη και ζύμη με αυγό !
Η πιο επιτυχημένη από αυτές ήταν εκείνη με το γάλα και το λάδι και η χειρότερη αυτή με το αυγό, τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι ήταν σχεδόν ντροπιαστική ! Όπως καταλαβαίνετε έχω φτιάξει πολλά ζυμάρια, αποτυχημένα και μη.
Ήμουν αρκετά μικρή και το να φτιάξουμε πίτσα το αντιμετώπιζα σαν παιχνίδι. Το να ζυμώνει ένα παιδί είναι μάλλον πολύ διασκεδαστικό. Το καταλαβαίνω τώρα που η Αλεξάνδρα τυλίγεται στα πόδια μου όταν φτιάχνω πίτσα. Θέλει -απαιτεί για την ακρίβεια – να φτιάχνει τα δικά της πιτσάκια από τη ζύμη που περισσεύει… ή που δεν περισσεύει.
Τα πιτσάκια της είναι μικρές μπαλίτσες ζυμαριού που ανοίγει όπως όπως, τις πασαλείφει με άφθονη σάλτσα και τους προσθέτει ελάχιστο τυρί για να φαίνεται το ωραίο κόκκινο χρώμα της ντομάτας, έτσι λέει… Το υπόλοιπο τυρί και τα αλλαντικά τα τρώει ενώ φτιάχνει τα πιτσάκια, εκείνη και το πάτωμα μαζί… Όταν ξεφουρνιστούν είναι -πάντα- παραψημένα μικροσκοπικά ψωμάκια με μαυριδερή σάλτσα ντομάτας, που μας αναγκάζει (!) να τα φάμε και η ίδια νιώθει πολύ υπερήφανη !
Πιστέψτε με, δεν θέλετε να ξέρετε ούτε τη γεύση των πιτσακίων ούτε και την εικόνα της κουζίνας μετά το πέρας της παρασκευής τους… κάνω όμως υπομονή, της το χρωστάω άλλωστε, τόσο πανικό που έχω προκαλέσει στην κουζίνα της δικής μου μαμάς για τόσα χρόνια…
ΥΛΙΚΑ
(για 2 πίτσες διαμέτρου 30 εκ. ή για μια μεγάλη στην κλασική λαμαρίνα της κουζίνας)
- 500 γρ. αλεύρι για πίτσα (τύπου 00, το βρίσκετε σε μεγάλα σούπερ μάρκετ) ή αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 1 φακελάκι (8 γρ.) ξηρή μαγιά
- 250 γρ. χλιαρό νερό
- 50 γρ. ελαιόλαδο
- 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
- ½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
- τυριά και αλλαντικά που μας αρέσουν
- μανιτάρια, πιπεριές, φέτες φρέσκιας ντομάτας
Για τη σάλτσα ντομάτας (ποσότητα περίπου ένα μεγάλο φλιτζάνι)
- 200 γρ. χυμός ντομάτας
- 1 γεμάτη κουταλιά της σούπας πελτέ ή 3 κουταλιές της σούπας κέτσαπ
- 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
- 1 κουταλάκι του γλυκού ξερή ρίγανη
- 1 σκελίδα σκόρδο πολτοποιημένη (προαιρετικά)
- 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
- λίγα ψιλοκομμένα φύλλα φρέσκο βασιλικού ή 1 κουταλάκι του γλυκού έτοιμη σάλτσα πέστο (προαιρετικά)
- λίγο αλάτι, μπόλικο πιπέρι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε ένα μπολ ρίχνετε το αλεύρι, προσθέτετε το αλάτι και ανακατεύετε. Στη συνέχεια, κάνετε μια λακουβίτσα στο κέντρο και ρίχνετε τη μαγιά, τη ζάχαρη, το λάδι και λίγο από το νερό, ανακατεύετε να αναμειχθούν κάπως τα υλικά και ρίχνοντας το υπόλοιπο νερό αρχίζετε να ζυμώνετε. Μην το παρακάνετε με το ζύμωμα, θέλει μόνο λίγες κινήσεις, ίσα που να έχετε μια μαλακιά και ελαστική ζύμη.
Υπάρχει περίπτωση να χρειαστεί να προσθέσετε λίγο αλεύρι ακόμα αν η ζύμη είναι πολύ μαλακιά ή λίγο νερό αν είναι σφιχτή. Αυτό θα το δείτε στην πράξη, όταν φτιάχνουμε ζυμαράκια υπάρχει πάντα μια μικρή απόκλιση στο αλεύρι και το νερό. Πάντως, μην ανησυχείτε, και λίγο πιο μαλακό ή λίγο πιο σφιχτό να σας βγει το ζυμάρι δεν πειράζει, δεν σημαίνει ότι θα αποτύχει η πίτσα.
Σκεπάζετε το μπολ με μια πετσέτα κουζίνας ή μια μεμβράνη και το αφήνετε να φουσκώσει για τουλάχιστον 40 λεπτά. Είναι έτοιμο όταν δείτε ότι ο όγκος του έχει διπλασιαστεί. Ο χρόνος που χρειάζεται δεν είναι ακριβής, ούτε μπορεί να είναι πάντα ο ίδιος, εξαρτάται από τη θερμοκρασία των υλικών και βέβαια του περιβάλλοντος. Όταν δείτε πάντως ότι το ζυμάρι σας έχει γίνει… άλλο τόσο από το αρχικό είστε έτοιμοι, όση ώρα κι αν έχει περάσει.
Μέχρι να φουσκώσει το ζυμάρι φτιάχνετε την σάλτσα. Σε ένα μικρό μπολ βάζετε όλα τα υλικά μαζί και ανακατεύετε.
Όταν φουσκώσει η ζύμη βάζετε λίγες σταγόνες λαδιού στα χέρια σας και απλώνετε το ζυμάρι στο ταψί αφού έχετε απλώσει πάνω του ένα κομμάτι χαρτί ψησίματος. Με τις παλάμες σας θα το ανοίξετε πιέζοντάς το προς τα έξω. Το πόσο παχύ ή λεπτό θα είναι εξαρτάται από τα γούστα του καθενός.
Στη συνέχεια απλώνετε τη σάλτσα ντομάτας και βάζετε πάνω τα υπόλοιπα υλικά. Φτιάξτε το μείγμα τυριών που σας αρέσει, διαλέξτε τα αλλαντικά και τα υπόλοιπα συνοδευτικά, πιπεριές, μανιτάρια, αφήστε την φαντασία σας ελεύθερη εν ολίγοις…
Ψήνετε την πίτσα σε καλά προθερμασμένο φούρνο, στους 200 βαθμούς περίπου για 15 – 20 λεπτά. Χρησιμοποιήστε αέρα και την κάτω αντίσταση του φούρνου και τοποθετήστε το ταψί χαμηλά για να ψηθεί γρηγορότερα η πίτσα.
Οι ειδικοί στο είδος Ιταλοί λένε ότι η πίτσα πρέπει να “τρομάξει και όχι να ψηθεί”. Αυτό βέβαια είναι εφικτό όταν η πίτσα έχει πολύ λεπτό ζυμάρι και κυρίως όταν ψήνεται σε επαγγελματικούς φούρνους που φθάνουν στους 350 βαθμούς, τότε -ναι- η πίτσα “τρομάζει”, μένει δηλαδή στο φούρνο μόνο για 4 – 5 λεπτά. Στην κουζίνα του σπιτιού μας δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, μπορούμε όμως να έχουμε κατά νου να μην παραψήνουμε την πίτσα, να την έχουμε χαμηλά στο φούρνο όσο το δυνατόν λιγότερη ώρα και σε όσο υψηλότερη θερμοκρασία γίνεται.
Στις δύο πίτσες που έφτιαξα εδώ χρησιμοποίησα σαλάμι αέρος, κασέρι και γκούντα στη μια και φρέσκια μοτσαρέλα, προσούτο, ρόκα και παρμεζάνα στην άλλη. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι σας αρέσει, μην διστάσετε να φτιάξετε δικά σας μείγματα από διάφορα τυριά που έχετε στο ψυγείο ή να βάλετε πάνω στην πίτσα λουκάνικο, σουτζούκι προσούτο, μια ωραία καπνιστή γαλοπούλα ή ένα σαλάμι που θέλετε.
Δοκιμάστε να προσθέσετε τα αλλαντικά αφού η πίτσα ψηθεί εντελώς ή στα τελευταία λεπτά του ψησίματος. Αυτό θα επιτρέψει στα αλλαντικά να διατηρήσουν τη γεύση τους, να τα νιώθετε δηλαδή όταν δοκιμάσετε την πίτσα. Συνήθως, όταν ψηθούν αρκετά στεγνώνουν και είναι κρίμα…
