Το κιουνεφε είναι ένα ακόμα μερακλίδικο γλυκό της Ανατολής. Χρυσαφένιο καταΐφι με γέμιση άγλυκου και ανάλατου τυριού περιχυμένου με αρωματικό σιρόπι.
Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για αυτή τη σπουδαία γευστική παρακαταθήκη των χωρών της νότιας και ανατολικής Μεσογείου αλλά και ολόκληρου του αραβικού κόσμου. Τί θα ήμασταν άραγε χωρίς τα σιροπιαστά ; Λιγότερο ευτυχισμένοι αλλά και με λιγότερα κιλά… ίσως…
Για μας τους Έλληνες το κιουνεφέ είναι ένα πολίτικο γλυκό, ωστόσο απαντάται στην Ιορδανία, τη Συρία, το Λίβανο, το Ιράκ ακόμη και την Αίγυπτο. Μάλλον και στην περίπτωση του κιουνεφέ είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς την αληθινή πατρίδα του.
Στο μυαλό μου λοιπόν “τρύπωσε” η ιδέα να φτιάξω το κιουνεφέ και μάλιστα με το τυρί που συνηθίζουν να το κάνουν στην Τουρκία, το ντιλ πεϊνιρί (dil peyniri).
Μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο για αυτό το τυρί στην αγορά της Αθήνας μου έφερε λίγα σχετικά αποτελέσματα. Μεταξύ αυτών ένα μικρό και περιποιημένο μαγαζί στην Καλλιθέα, το Τούνελ, που πουλά εξαιρετικά τουρσιά, αλλαντικά, τυριά και λιλιπούτια μαντί. Μια συνάδελφος γέννημα θρέμμα της περιοχής ανέλαβε να μου φέρει το “μαγικό τυράκι” από την μακρινή για μένα Καλλιθέα. Πεσκέσι, παρέα με το ντιλ ήρθαν και τα πεντανόστιμα και αριστοτεχνικά φτιαγμένα μαντί.
Το τυράκι ντιλ ήταν σε συσκευασίες των 250 γραμμαρίων κομμένο σε μπαστουνάκια. Έχει την υφή της φρέσκιας μοτσαρέλας, κόβεται δηλαδή εύκολα σε χοντρές ίνες, μόνο που είναι στεγνό. Η γεύση και η μυρωδιά του είναι ήπια και όταν ψήνεται και είναι ζεστό είναι εξαιρετικά μαστιχωτό.
Βεβαίως μπορείτε να κάνετε κιουνεφέ με αρκετά από τα τυριά που εύκολα βρίσκουμε σε όλα τα σούπερ μάρκετ. Το κιουνεφέ έχει επίσης επιτυχία αν το φτιάξετε με ανθότυρο, με τυρί κρέμα μασκαρπόνε, με μοτσαρέλα ή μείγμα αυτών. Τα κρεμώδη μαλακά τυριά που δεν έχουν έντονη γεύση είναι ό,τι πρέπει για το κιουνεφέ.
Βρείτε κι ένα ωραίο φρέσκο βούτυρο, αγελαδινό ή μείγμα αγελαδινού με κατσικίσιο κι έχετε την επιτυχία στο τσεπάκι.
Μην ξεχάσετε το παγωτό καϊμάκι, ή κάνουμε τα γλυκά μερακλίδικα ή δεν τα κάνουμε…
ΥΛΙΚΑ (για ταψί ή τηγάνι 25 εκ.)
- 250 γρ. μοτσαρέλα (φρέσκια ή ξερή σε μπαστούνι) ή ανθότυρο ή τυρί κρέμα ή τυρί dil peyniri
- 300 γρ. καταΐφι
- 180 γρ. βούτυρο αγελαδινό
Για το σιρόπι
- 300 γρ. ζάχαρη
- 250 ml νερό
- 1 ξυλάκι κανέλας
- φέτες από μισό λεμόνι
- χυμός από μισό λεμόνι
Tριμμένο φιστίκι Αιγίνης για γαρνίρισμα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε σε μικρό κατσαρολάκι όλα τα υλικά του σιροπιού και τα αφήνουμε να βράσουν για 2-3 λεπτά.
Διατηρούμε το σιρόπι ζεστό.
Σε ένα ευρύχωρο μπολ βάζετε το φύλλο καταΐφι, το κόβετε με ένα ψαλίδι για να μην είναι πολύ μακριές οι ίνες του και αρχίζετε να τα χέρια να το μαδάτε ώστε να γίνει πολύ πολύ αφράτο.
Σε ένα μπρίκι ήδη έχετε ζεστάνει ελαφρά το βούτυρο, προσέξτε μόνο μην είναι δυνατή η φωτιά και καεί.
Ρίχνετε το λιωμένο βούτυρο σιγά σιγά στο μπολ με το καταΐφι και ανακατεύετε καλά μέχρι όλο το καταΐφι να “βραχεί” από το βούτυρο.
Σε ένα ταψί ή τηγάνι στρώνετε τη μισή ποσότητα από το φύλλο καταΐφι, καλύπτετε προσεκτικά όλη την επιφάνεια χωρίς να μείνουν κενά, πιέζετε καλά με τα χέρια σας και απλώνετε το τυρί.
Από πάνω απλώνετε το υπόλοιπο καταΐφι και πιέζετε καλά να γίνει σχετικά συμπαγές, πιέζετε και στις άκρες για να κλείσει καλά το γλυκό.
Αν έχετε φτιάξει το κιουνεφέ σε ταψί το ψήνετε για 35-40 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς.
Αν ψήσετε το κιουνεφέ σε τηγάνι και δη με τον παραδοσιακό τρόπο εξοπλιστείτε με “γκαζάκι” διαφορετικά χρησιμοποιήστε το “μάτι” της κουζίνας. Ψήστε το κιουνεφέ σε μέτρια φωτιά ώστε να μην καεί το φύλλο του αλλά να ροδίσει και να ψηθεί καλά.
Ειδικά στο “γκαζάκι” φροντίστε να μετακινείτε το τηγανάκι συνεχώς γιατί η φλόγα εύκολα θα σας “αρπάξει” το γλυκό. Σε αυτή την εκδοχή, δηλαδή στο ψήσιμο στο “μάτι” ή το “γκαζάκι”, θα χρειαστεί να αναποδογυρίσετε το κιουνεφέ με μια λαβίδα κουζίνας ή με τη βοήθεια ενός ρηχού πιάτου ή ενός καπακιού. Χρειάζεται περίπου 6-7 λεπτά ψήσιμο από κάθε πλευρά.
Όταν το κιουνεφέ πάρει χρυσό χρώμα το βγάζετε από τη φωτιά και αμέσως ρίχνετε το ζεστό σιρόπι.
Σερβίρεται με παγωτό καϊμάκι και τριμμένο φιστίκι Αιγίνης.
