Το γλυκό σταφύλι είναι το πρώτο γλυκό κουταλιού που έφτιαξα πριν από αρκετά χρόνια, όταν άρχισα να καταπιάνομαι με τα γλυκάκια. Το θεώρησα εύκολο γιατί δεν είχα να καθαρίσω και “ξεκουκουτσιάσω” φρούτα. Άρα, η “ακούκουτση” σταφίδα ήταν το φρούτο που θα “έσωζε την παρτίδα”. Για την ακρίβεια την παρτίδα στη συγκεκριμένη περίπτωση την έσωσε η θεία Μαρίκα.
H θεία Μαρίκα ήταν η αγαπημένη μου θεία, ακόμα είναι δηλαδή, κι ας έχει “φύγει” εδώ και κάποιους μήνες. Με αγαπούσε ξεχωριστά γιατί είχα το όνομα της μάνας της -έτσι έλεγε- και έχουμε περάσει πολλές πολλές ώρες κουβεντιάζοντας περί ανέμων και υδάτων…
Η ίδια ήταν δεινή μαγείρισσα, αγαπούσε το πλέξιμο, τα λουλούδια και το παρφέ παγωτό. Είχε φοβερή αίσθηση του χιούμορ, ήταν λιγαααακι αθυρόστομη και γι’ αυτό φοβερή “ατακαδόρισσα”. Της άρεσε πολύ να μαγειρεύει, κυρίως τα “νιατιώτικα”, έτσι έλεγε τα φαγητά και τα γλυκά με τον τρόπο που τα κάνουμε στα Νιάτα. Απεχθανόταν τις καινοτομίες στη μαγειρική, ούτε τις μαγείρευε ούτε τις δοκίμαζε, τις θεωρούσε “μπασταρδέματα”.
Στη θεία άρεσε το πρωινό ξύπνημα, το πολύ πρωινό όμως… Στις 4:30 ή 5 (!) το πρωί έφτιαχνε καφέ, άνοιγε το μικρό της ραδιόφωνο, έκλεινε την πόρτα της κουζίνας να μην ξυπνήσει κανείς και την… ενοχλήσει και ξεκινούσε τα μαγειρέματά της.
Οταν ρωτούσα κάτι τη μαμά μου για συνταγή ή για ποσότητες και δεν ήξερε, μου έλεγε: “ααα δεν έχω ιδέα, πάρε τη θειά σου”! Αυτό έκανα και με το γλυκό σταφύλι. “Τίποτα δεν είναι το σταφύλι, μόνο η ζάχαρη και το δέσιμο θέλουν προσοχή και να έρθεις να σου δώσω αρμπαρόριζα, η αρμπαρόριζα είναι για το σταφύλι!”, αυτό μου είπε… Από τότε και για αρκετά χρόνια, κάθε Σεπτέμβριο μιλούσαμε για την ποσότητα της ζάχαρης που ποτέ δεν θυμόμουν και πάντα μα πάντα περνούσα από το σπίτι για να κόψω αρμπαρόριζα από τη μικροσκοπική γαστρούλα της στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Η θεία δεν έβαζε ζάχαρη παραπάνω από το βάρος της μισής ποσότητας του φρούτου. “2 κιλά σταφύλι / 1 κιλό ζάχαρη και προσοχή στο δέσιμο!” Έβραζε το σταφύλι σχετικά λίγο χρόνο “αλλιώς θα σου γίνει σαν σταφίδα” και πάντα “έδενε” το σιρόπι μόνο του και σε χαμηλή φωτιά “για να μην πικρίσει και σε πιάνει στο λαιμό”.
Δεν παρέλειπε ποτέ τα ασπρισμένα αμύγδαλα στο γλυκό σταφύλι, αμύγδαλα από τα Νιάτα που μάζευε ο θείος κάθε καλοκαίρι, “χωρίς αμύγδαλα είναι μισό γλυκό” μου έλεγε… Τα αμύγδαλα δεν τα έβαζα ποτέ, μου άλλαζαν τη γεύση του γλυκού κι εγώ ήθελα μόνο τη νοστιμιά του φρούτου.
Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που έφτιαξα το γλυκο σταφυλι χωρίς… πολλές κουβέντες. Έκανα ό,τι ακριβώς μου είχε πει όλα αυτά τα χρόνια, διάλεξα προσεκτικά τα σταφύλια, ζύγισα τη ζάχαρη, βρήκα αρμπαρόριζα από άλλη γλαστρούλα, “γλίτωσα” το φρούτο από τον περιττό βρασμό “μη γίνει σαν σταφίδα”, πρόσεξα να μην κάψω το σιρόπι και “με πιάνει στο λαιμό” και έβαλα και τα ασπρισμένα αμύγδαλα… Το γλυκό πέτυχε ! Τις βραδιές που κάθομαι στο μπαλκόνι, αργά, δοκιμάζω το γλυκό μας και χαμογελώ, όχι γιατί το πέτυχα αλλά γιατί η γλύκα από την παρουσία της στη ζωή μου είναι ασύγκριτη ακόμα και με το καλύτερο γλυκό του κόσμου !
ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΓΛΥΚΟ ΣΤΑΦΥΛΙ
- 2 κιλά (καθαρό βάρος) σταφύλι σταφίδα
- 1 κιλό ζάχαρη
- 4-5 φυλλαράκια αρμπαρόριζα
- ½ φλιτζάνι νερό
- 1 κούπα αμύγδαλα ξεφλουδισμένα
- χυμός από 1 λεμόνι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Κόβουμε τις ρώγες από τα τσαμπιά και τις πλένουμε καλά.
Θα χρειαστούμε μια μεγάλη κατσαρόλα. Βάζουμε εναλλάξ σε στρώσεις σταφύλι και ζάχαρη, δλδ το ⅓ περίπου των σταφυλιών, μετά το ⅓ της ζάχαρης και συνεχίζουμε μέχρι να καλύψουμε στο τέλος με τη ζάχαρη το φρούτο. Κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας και αφήνουμε 6-8 ώρες να “σταθεί”.
Βάζουμε την κατσαρόλα στο μάτι, ρίχνουμε το νερό, αφήνουμε να πάρει βράση. Αμέσως χαμηλώνουμε σε μέτρια προς χαμηλή ένταση και αφαιρούμε με ένα κουτάλι ή μια τρυπητή κουτάλα τον αφρό που δημιουργείται από τον βρασμό.
Βάζουμε και τα φύλλα αρμπαρόριζας και αφήνουμε να βράσει για περίπου 20-25 λεπτά με κλειστό καπάκι.
Αφήνουμε να κρυώσει εντελώς και βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα το σταφύλι από την κατσαρόλα και το διατηρούμε δίπλα σκεπασμένο. Αυτό το κάνουμε για να μπορέσουμε να βράσουμε το σιρόπι και να δέσει σωστά χωρίς να “παιδεύουμε” το σταφύλι με περιττό βρασμό που θα το αφυδατώσει εντελώς. Ο χρόνος που χρειάζεται το σιρόπι για να “δέσει” δεν είναι απολύτως ακριβής όλες τις φορές που φτιάχνουμε γλυκό σταφύλι, εξαρτάται κάθε φορά από τα υγρά που έχει αφήσει το φρούτο μέσα στο σιρόπι. Βράζουμε πάντα σε χαμηλή ένταση το σιρόπι γιατί διαφορετικά σκουραίνει και πικρίζει κάπως.
Για να τσεκάρουμε πως το γλυκάκι μας “δένει” παίρνουμε με ένα μικρό κουταλάκι λίγο από το σιρόπι που ακόμη βράζει, το ρίχνουμε σε ένα πιατάκι και παρατηρούμε αν ρέει όταν κρυώσει λίγο. Εμείς αυτό που θέλουμε για να πάρουμε το μήνυμα ότι είναι έτοιμο θέλουμε η σταγόνα του σιροπιού να στέκεται.
Αφού βεβαιωθούμε ότι όλα είναι καλά με το δέσιμο του σιροπιού αδειάζουμε το σταφύλι πάλι στην κατσαρόλα και το βράζουμε για 8-10 λεπτά. Στύβουμε το λεμόνι, ανακινούμε καλά την κατσαρόλα και το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.
Όταν κρυώσει, και πριν το φυλάξουμε σε βάζα, ρίχνουμε και τα ασπρισμένα αμύγδαλα και είμαστε έτοιμοι.
Έχετε ένα πολύ ωραίο γλυκό για να συνοδεύετε το γιαούρτι και το παγωτό σας !
Ανακατεύετε το γλυκο σταφυλι και σερβίρετε σε μια πιατέλα. Βάλτε λίγα φύλλα δυόσμου ή μέντας και νοστιμίστε με την υπόλοιπη σος.
Για να μαθαίνεις άμεσα ότι νέο μας αφορά, ακολούθησε το foodurismo στο Facebook, στο instagram, στο pinterest αλλά κάνε και subscribe στο κανάλι του foodurismo στο youtube
Βρείτε τη συνταγή στο κανάλι μας στο youtube: