Δώδεκα λεπτά με το φέρι μπόουτ απέχει η Ελαφονησος από την λακωνική ακτή. Δώδεκα μόλις λεπτά, ίσα για να ανέβεις στο κατάστρωμα του μικρού πλοίου και να πάρεις μια γεύση μόνο για το τί σε περιμένει…
Ο μικρός, παραλιακός οικισμός της Ελαφονήσου, ήσυχος και απλός, δεν σε συναρπάζει με την γραφικότητά του…Το ασύγκριτο πλεονέκτημα του νησιού άλλωστε είναι οι σμαραγδένιες παραλίες του, οι λεπτές, ξανθιές αμμουδιές του, ο κατάλευκος βυθός των θαλασσών του, οι καυτοί από τον ήλιο αμμόλοφοι.
Είναι η αίσθηση που έχεις όταν βουτάς στα νερά του και βγαίνοντας στην επιφάνεια αναρωτιέσαι αν όλη αυτή η ομορφιά που σε περιβάλει είναι αληθινή… και ναι, είναι αληθινή πέρα για πέρα, είναι no filter needed ομορφιά, όπως λέμε στα “σύγχρονα” ελληνικά των social media.
Η Ελαφονησος είναι ένα μικρό νησί, το “γυρίζεις” εύκολα και γρήγορα, χρειάζεται όμως λίγος χρόνος παραπάνω για να την μάθεις, να την αγαπήσεις, να την νοσταλγήσεις τον χειμώνα, να γίνεις ορκισμένος λάτρης της, να είναι κάτι παραπάνω από μια βουτιά στα ωραία νερά της.
Η Ελαφονησος δεν έχει να σου προσφέρει νυχτερινές βόλτες σε γραφικά σοκάκια, ούτε βόλτες σε δροσερά ορεινά χωριά, ούτε συγκλονιστικές εναλλαγές τοπίων, ούτε ξέφρενο γλέντι, σε “δεσμεύει” με τις μοναδικές παραλίες, από τις ωραιότερες που θα κολυμπήσετε ποτέ, με αυτά τα θαυμάσια νερά που σε κάνουν να νιώθεις πλήρης, ανάλαφρος, ξεκούραστος.
Η Ελαφονησος είναι δεκτική σε κάθε επισκέπτη. Αγαπά την τυπική ελληνική οικογένεια που θα φορτωθεί κουβαδάκια, ταπεράκια και πιτσιρίκια, την οικογένεια των ήσυχων Ευρωπαίων που θα καταφθάσει καθόλα οργανωμένη με παιδιά και σκυλιά, εκείνους που ζουν τον απόλυτο έρωτα, τον μοναχικό που θέλει να αδειάσει από άγχη και να γεμίσει ενέργεια, τις κεφάτες παρέες νεαρών που θα κατασκηνώσουν, τους μποέμ τύπους που την απολαμβάνουν και την αναζητούν κι ας έχει αλλάξει πια, τους ελάχιστους πλέον free campers, σε όλους έχει να δώσει από το πλεόνασμα της φυσικής ομορφιάς της και της ενέργειάς της.
Συχνά, όταν μιλάω για την Ελαφονησο σε φίλους και γνωστούς που δεν την έχουν επισκεφθεί, συνειδητοποιώ ότι – αριθμητικά – τα “κουσούρια” που αναφέρω είναι πιο πολλά. Η διαδρομή από την Αθήνα είναι μακρινή, ο δρόμος αρκετά κουραστικός, η σήμανση θέλει ανοιχτά μάτια, η δόμηση στο νησί είναι κάπως άναρχη και η αισθητική είναι γνώρισμα μεμονωμένων κτισμάτων.
Όμως η Ελαφονησος είναι για μένα προορισμός λατρεμένος, οικείος πλέον και καθόλα αγχολυτικός. Πολλές φορές μέσα στον χειμώνα σκέφτομαι το πολύωρο “άραγμα” στον Σίμο, το χαλαρό κολύμπι στην αγαπημένη μου Λεύκη, τις βόλτες στην αμμουδιά της Παναγιάς, τα σουβλάκια της Τράκαινας μετά το μπάνιο, το κους κους με την Χρυσούλα στην ταβέρνα “Αντώνης” μέχρι να “γίνει το φαϊ” και τότε είναι που αισιοδοξώ, αναθαρρώ, ησυχάζω.
Αυτά είναι τα “δώρα” που ένας τόπος σου προσφέρει, είναι αυτό το κάτι παραπάνω που σου δίνει και σε κατακτά, σε κάνει δικό του. Για μας πια η Ελαφονησος δεν είναι ένα μέρος για να κάνουμε μπάνια σε μια ωραία παραλία, όπου αλλού κι αν πάμε, πάντα πρέπει να περάσουμε από εκεί, να πάρουμε μια “τζούρα” από το μπλε της. Την Ελαφόνησο την χρειαζόμαστε, οικογενειακώς…
Η Αλεξάνδρα, που είναι μόλις 6 ετών, δεν ήθελε να φύγει την τελευταία φορά, γιατί όπως είπε… “συνήθισα να είμαι εδώ και μου αρέσει” και ο Κώστας, ένα μεγάλο “παιδί της πόλης” ομολογεί – προς μεγάλη μου έκπληξη- ότι θα μπορούσε να ζήσει εδώ !
Σε πολλά πράγματα όμως στη ζωή δεν έχει σημασία τα καλά να είναι αριθμητικά περισσότερα αλλά να είναι τόσο δυνατά, περιεκτικά και ουσιώδη που να αποδυναμώνουν τα “λιγότερο καλά”, να τα ισοπεδώνουν και να λες ναι, αξίζει τον κόπο… Αξίζει τον κόπο να φθάσω ως την Ελαφόνησο, θα ανταμειφθώ πολλαπλά…
Τα πλεονεκτήματα της Ελαφονήσου έχουν τέτοια δυναμική που, ναι, αξίζει τον κόπο να φτάσεις ως αυτή την πολύτιμη, λατρεμένη ακρούλα της λακωνικής γης…
ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Ένας στριφογυριστός αλλά πολύ σύντομος δρόμος μας οδηγεί από την παραλία της Παναγιάς στην ταβέρνα “τα νησιά της Παναγιάς”.
Η κυρία Αλεξάνδρα με το σύζυγό της Δημήτρη και τα δύο από τρία παιδιά τους, την Γιώτα και τον Παναγιώτη, σερβίρουν το φαγητό τους στην αυλή της ταβέρνας τους με μια θέα φοβερή.
Κόκορας κοκκινιστός, εκπληκτική ψαρόσουπα, γαριδομακαρονάδα, ψητά της ώρας τα απολαμβάνετε αλλά χωρίς να τα… κοιτάτε πολύ,
τα μάτια σας θα είναι καρφωμένα στην ομορφιά που προσφέρει η θέα από ψηλά στην παραλία της Παναγίας, τα τρία μικρά νησάκια του Κύκλωπα στα ανοιχτά και στις απέναντι λακωνικές ακτές.
Αυτή είναι η ταβέρνα με την καλύτερη θέα στο νησί, μην την χάσετε.
ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ ΑΡΩΝΗΣ
Έχω μια μεγάλη αγάπη στα “off center” μέρη και σχεδόν πάντα δικαιώνομαι.
Με ελκύουν τα μαγαζιά που δεν είναι στο πέρασμα του πλήθους, αυτά που είναι “κρυμμένα” και ήσυχα, αυτά που θέλουν λίγη παραπάνω προσοχή και ψάξιμο για να τα βρεις ή που θα πας “μιλημένος”
Μια τέτοια ψαροταβέρνα είναι ο Αρώνης. Αφού περάσεις το Κοντογώνι, θα συνεχίσεις δεξιά, στον παραθαλάσσιο τσιμεντένιο δρόμο, εκεί, πάνω στο κύμα έχει τα τραπεζάκια της αυτή η φοβερή ταβέρνα. Την τελευταία φόρα δοκιμάσαμε αριστοτεχνικά τηγανισμένα μπαρμπούνια, θαυμάσιες σαρδέλες στη σχάρα και χταπόδι μαρινάτο λουκούμι.
Ο Αρώνης έχει τους πιστούς και ορκισμένους φίλους του και χαίρει της εκτίμησης συναδέλφων του, πράγμα σπάνιο και ενδεικτικό.
ΤΑΒΕΡΝΑ ΑΝΤΩΝΗΣ
Στην περατζάδα, στο λιμάνι Ελαφονήσου, θα βρείτε, ανάμεσα σε πολλές άλλες, την ταβέρνα Αντώνης. Τον Αντώνη και την Χρυσούλα τους γνωρίζουμε, σχεδόν, όσα χρόνια πάμε στην Ελαφόνησο. Είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που πάμε επί τούτου να χαιρετήσουμε αμέσως μόλις κατεβούμε από το καραβάκι.
Ο Αντώνης είναι το αφεντικό του μαγαζιού, η ήρεμη δύναμη, τα μάτια και τα αφτιά του είναι παντού. Συνεχίζει για τρίτη δεκαετία το μαγαζί που ο ίδιος ξεκίνησε ως ουζερί. Η γυναίκα του, η Χρυσούλα, αλέγκρα, λαλίστατη και αεικίνητη είναι η ψυχή της ταβέρνας.
Η ταβέρνα του Αντώνη σερβίρει την ωραιότερη αστακομακαρονάδα που έχω φάει,
ψήνει ολόφρεσκα ψάρια – που ενίοτε ψαρεύει ο ίδιος ο Αντώνης –
και φτιάχνει μάλλον και αξιομνημόνευτη ψαρόσουπα, αν κρίνω από τα επιφωνήματα που άκουσα φέτος από τη διπλανή παρέα. Η ψαρόσουπα όμως μου έχει ξεφύγει…
Μπορεί ο ιθύνων νους να είναι ο Αντώνης, ο εκτελεστικός βραχίονας όμως είναι η κυρία Μαρία, η μαμά της Χρυσούλας. Ό,τι βγαίνει από την κουζίνα είναι υπό το άγρυπνο βλέμμα και το ακούραστο χέρι αυτής της γυναίκας.
Η κυρία Μαρία είναι μια αυτοδίδακτη, οικιακή μαγείρισσα που η αρτιότητά της φαίνεται όταν καλείται να μαγειρέψει για πολλούς ανθρώπους και δη για πελάτες.
ΤΡΑΚΑΙΝΑ
Η Τράκαινα δεν είναι ένα ακόμη σουβλατζίδικο, είναι “θεσμός”,
είναι μέρος που δεν μπορείς να το παρακάμψεις. Αλάδωτη, τραγανή πίτα με επικό μπιφτέκι της γιαγιάς και από δίπλα τηγανητές πατάτες παραγωγής τους.
Και όταν λέμε μπιφτέκι της γιαγιάς το εννοούμε, δεν είναι ένα “πιασάρικο” όνομα για να γραφτεί απλώς στον κατάλογο. Η γιαγιά άλλωστε είναι παρούσα στο μαγαζί, σχεδόν καθημερινά.
Η Τράκαινα ήταν για χρόνια “χωμένη” μέσα στο χωριό της Ελαφονήσου, τα τελευταία όμως χρόνια έχει βγει στην παραλία, και σερβίρει στο λιμανάκι, πλάι στις βαρκούλες.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΗΓΑΝΙ
Στην περιοχή Μεγάλο Τηγάνι, στην αρχή του οικισμού, εκεί που δένουν τα φέρι μπόουτ, υπάρχει ένα πολύ ωραίο μαγαζί, που λέγεται “το Μεγάλο Τηγάνι” αλλά οι ντόπιοι το ξέρουν ως “καναδέζα”. Μια γλυκιά κυρία που για χρόνια ζούσε στον Καναδά επέστρεψε στον τόπο της και μαζί με τα πολύ ευγενικά παιδιά της άνοιξαν την επιχείρησή τους και φτιάχνουν ιδιαίτερα σάντουιτς, ωραίες πίτες και βέβαια πίτσες
τις οποίες κάνουν ντελίβερι οπουδήποτε στο νησί, εκεί που μένετε ή εκεί που κολυμπάτε!
Και έχουν και ωραίο παγωτό μηχανής…
ΤΟ ΚΟUΖΙΝΙ
Στην περιοχή του Μεγάλου Τηγανιού υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένα ιδιαίτερο – για τα δεδομένα του νησιού – εστιατόριο, το Κouzini. Η πρόχειρη κουζίνα του σπιτιού της γιαγιάς, το κουζινί όπως εκείνη το αποκαλούσε, εκεί που κάποτε έκανε τις “χοντρές” οικιακές δουλειές, μετατράπηκε από τον εγγονό σε ένα όμορφο εστιατόριο. Το γωνιακό κτίσμα είναι αναπαλαιωμένο με τρόπο που να διατηρεί την απλότητα και να αναδεικνύει την πέτρα με την οποία χτίζονταν παλιά τα σπίτια. Στη μικρή αυλή – βεραντούλα υπάρχουν μοναστηριακού τύπου τραπέζια και πάγκοι, υφαντά μαξιλάρια και στρασίδια στα πεζούλια. Το Κouzini μαγειρεύει και παραδοσιακές συνταγές αλλά όπως καταλαβαίνετε ο νεαρός ιδιοκτήτης έχει έρθει για να δώσει μια μοντέρνα εκδοχή στην κουζίνα του. Μαγειρεύει κρεατικά με ωραίες μαρινάδες, θαλασσινά, περίεργες σαλάτες. Το Kouzini δεν είναι κάτι που δεν έχετε δοκιμάσει ξανά αλλά ως χώρος έχει ωραία ατμόσφαιρα – βγάζει και τραπεζάκια στο κύμα – διαθέτει ευγενέστατο προσωπικό και φτιάχνει πολύ καλά κοκτέιλς. Είναι μια καλή πρόταση αν θέλετε μια μέρα να φάτε κάτι άλλο από παραδοσιακά μαγειρευτά και ψαρομεζέδες και να πιείτε κι ένα ωραίο κοκτέιλ παρέα.
ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ
Ακριβώς όπως λέει και το όνομά του, βρίσκεται στην άκρη του δρόμου, εκεί που στρίβετε από το λιμανάκι για να πάτε στην περιοχή Κοντογόνι, απέναντι από το εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα. Ένα all day μαγαζί, που βγάζει τραπεζάκια στην αμμουδιά, σερβίρει ποτά, ελαφρύ φαγητό πολύ αξιοπρεπές και ωραίο πρωινό. Το σημείο είναι πολύ ξεχωριστό, το πρωί έχει ωραία σκιά και το βράδυ θα βρείτε δροσιά και αεράκι ακόμα κι όταν παντού στον οικισμό έχει ζέστη.
MAMMY MAM
Στην περιοχή Κοντογόνι, ανάμεσα σε ψαροταβέρνες, σουβλακερί και rooms to let υπάρχει η κρεπερί Mammy Mam που οι κρέπες είναι ένα μόνο από τα δεκάδες πραγματάκια που σερβίρει το αεικίνητο κορίτσι – ιδιοκτήτρια.
Η αγαπημένη μου και συνονόματη Κυριακή, ένα σωστό it girl, φτιάχνει καφέδες, φρέσκους χυμούς, σάντουιτς, ομελέτες, κρέπες, βάφλες, pan cakes, παγωτά μηχανής, σπιτικές λεμονάδες…
Κάθε χρόνο που πάμε βρίσκουμε και κάτι καινούργιο που έχει βρει για να φτιάχνει, σχεδόν ποτέ δεν μας “ακούει” στις παραγγελίες μας γιατί όλο και κάτι νέο έχει που “πρέπει” να δοκιμάσουμε. Είμαστε ένα είδος δοκιμαστών πια…
ΣΙΜΟΣ
Ακόμα και το πλουσιότερο λεξιλόγιο, οποιαδήποτε γλώσσας, είναι πενιχρό για να αποδώσει την γοητεία, τα χρώματα και την αίσθηση που έχεις όταν φτάνεις στην παραλία του Σίμου.
Καθώς περπατάς στη ζεστή άμμο ή στο ξύλινο μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία συνειδητοποιείς ότι οι περιγραφές για παραλία “σαν τις Μαλδίβες” δεν είναι μεγαλοστομία.
Όσες ειδυλλιακές φωτογραφίες κι αν έχεις δει, ωχριούν μπροστά σε αυτό που έχεις στα πόδια σου…
Όσα βίντεο 360 μοιρών κι αν έχεις ζηλέψει τίποτα δεν μπορεί να αποδώσει το μεγαλείο που νιώθεις όταν είσαι στα νερά του Σίμου και κοιτάς γύρω σου…
Δύσκολα θα συναντήσετε ωραιότερα νερά από αυτά του Σίμου, είτε είναι λαδιά είτε έχει κύμα,είσαι “καταδικασμένος” να ξαναγυρίσεις…
ΛΕΥΚΗ
Η κατάλευκη, μικρή παραλία της Λεύκης είναι η μεγάλη μου αγάπη.
Πάντα περιμένω να την δω καθώς ξεπροβάλει από το ύψωμα του δρόμου, οδηγώντας από τον οικισμό της Ελαφονήσου προς τη νότια πλευρά του νησιού.
Κάπως ανατολικότερα από τον Σίμο, απέναντι από την Νεάπολη, βρίσκεται η απάνεμη παραλία της Λεύκης, λιλιπούτεια, ήσυχη, χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλες. Έχει κατάλευκη άμμο, σμαραγδένια νερά και βραχάκια στις άκρες της.
ΠΑΝΑΓΙΑ
Στη δυτική πλευρά της Ελαφονήσου, στο Κάτω Νησί, βρίσκεται η παραλία της Παναγιάς.
Αγαπημένη των ντόπιων και όχι άδικα η Παναγιά. Έχει εξαιρετικά νερά, ωραία θέα στα τρία νησάκια Κασέλα, Πρασονήσι και Λεφτό αλλά και στις απέναντι ακτές της λακωνικής Μάνης.
Για αρκετά χρόνια “σνόμπαρα” αυτήν την παραλία, την θεωρούσα συνηθισμένη. Μέγα λάθος. Η παραλία της Παναγιάς είναι παραλία ολκής, με σκιά από κέδρους, με διαμαντένια νερά, που βαθαίνουν πιο γρήγορα από ότι στον Σίμο.
Τα τελευταία χρόνια νομίζω ότι απολαμβάνω το μπάνιο εκεί, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού…